HANS HAYEN

IETS OVER MIJZELF

Ik ben geboren (1980) en opgegroeid in Genk (België). Na mijn master in de architectuur (2005) ben ik enkele jaren zoekende geweest en heb ik verschillende dingen gedaan. In 2006, na mijn studies en na wat bijeen te hebben gespaard, liep ik een pelgrimstocht van Genk naar Compostella. Vier maanden later en na 2600 km te hebben gelopen kwam ik thuis met nog meer vragen dan toen ik vertrok. Een prachtige ervaring maar ook een hele uitdaging om hierna mijn weg weer te vinden en verder te zetten in het dagelijkse leven. Er volgden baantjes als architect-tekenaar, natuursteenbewerker en hulpje in een kroeg.

Ook kwam ik na mijn pelgrimstocht, dankzij mijn beste vriendin, voor het eerst in aanraking met schilderen. Hier bleek achteraf mijn echte passie te liggen.

Toen ik, in 2010 in Nederland, mijn vrouw leerde kennen, kreeg mijn leven eindelijk richting. Ik verhuisde naar Nederland, naar het mooie Zelhem, om samen met mijn vrouw een liefdevol gezin te stichten. Het is vanuit deze basis dat ik mij als kunstenaar verder ontwikkelde.

WAT IS MIJN DRIJFVEER OM TE CREËREN?

Om te beginnen merkte ik in de architectuur dat ik mijn creativiteit niet kon uiten. Ideeën waren er altijd genoeg en ik schreef voor ieder project de meest interessante concepten. Maar bij het omzetten van idee naar materie liep het mis. Dit in contrast met het schilderen waarin ik ontdekte dat ik mijn gevoel wel zichtbaar kon maken via mijn kunstwerken.

Mijn schilderijen zijn laag voor laag opgebouwd zonder een vooropgezet plan. Alles ontstaat stap voor stap. De ene stap heeft consequenties voor de volgende en zo loopt het proces door tot er een balans is in vorm, kleur, verhaal, gevoel en techniek.

Ik schilder vanuit de intentie dat mijn werk iemand zal raken, boeien, confronteren, blij maken, … . Daardoor kan ik ook ontzettend genieten van opdrachten, omdat ik dan rechtstreeks voor iemand kan werken.

Mijn kracht ligt in de gelaagdheid van mijn werk. Gelaagdheid in techniek, verhaal en emotie. De techniek is het enige wat ik zelf in de hand heb. Het verhaal ontstaat in de interactie tussen het schilderij en de toeschouwer. Doordat ik zelf niet bewust een bepaald verhaal opzet is het voor mijzelf ook interessant om te horen wat anderen er in zien.

Mijn stijl laat zich het best omschrijven als magisch surrealisme. Een contrast van ruw abstract met fijn realistische elementen. De bol is hierin een terugkerend element dat ondertussen als een verborgen handtekening terugkomt in de vorm van belletjes, druppels, planeten, sterren of als transparante of volle bol.